На чело на Белград, од 1839 година до денес се промениле 66 градоначалници, но ниту еден не оставил таква трага како Пешиќ. Овој Земунец бил градоначалник на Белград од 1965 до 1974 година.

За тие 9 години, Белград од 680.000 пораснал на 920.000 жители, а биле изградени дури 86.000 станови. Во тоа време, жителите добивале новоизградени недвижнини, меѓутоа тој живеел скромно во куќа која ја наследил.

Пешиќ бил ценет во јавноста бидејќи постојано сакал да им помага на граѓаните. Немал службено возило ниту шофер. Ги возел своите „Peugeot 504“ и „Opel Ascona“ со кои често знаел да ги вози и своите сограѓани.

Белграѓаните биле толку слободни со него што му се јавувале на домашен телефон, а не се срамеле ниту да му тропнат на врата.

Не му било проблем ни да предизвика тепачка – еднаш истепал двајца силеџии кои давеле полицаец на улица.

„Еднаш додека беше претседател на општина Земун, спаси една девојка од насилници. Утредента, претепаните насилници дошле во неговиот кабинет да се извинат“, се присетува Лазар Пешиќ.

Анегдота која и денес се раскажува

И денес кружат голем број анегдоти поврзани за овој градоначалник. Бранко Пешиќ ги возел луѓето со своите автомобили од Земун кон центарот, на секој му го помнел името, знаел среде ноќ да му се јави на директорот на Електродистрибуција ако не работат уличните светилки таму каде што поминал… А за една ситуација особено се зборува:

Приказната вели дека некаде во стариот дел од градот, среде ноќ пукнала водоводна цевка. Во 2:30 часот наутро, на градоначалникот му заѕвонел телефонот – еден белграѓанец од тој крај пријавил хаварија и се жалел дека сè уште не дошол мајстор.

Поспан или не, Пешиќ го запишал бројот на бесниот сограѓанин и ветил дека проблемот ќе биде решен. Потоа ги повикал надлежните служби и до попладне тој ден, штетата била санирана, а водоснабдувањето во тој дел на градот бил нормализиран.

Следната ноќ, вели приказната, точно во 2:30 часот наутро, градоначалникот му се јавил на белграѓанецот на телефон за да му каже дека хаваријата е решена.

„Знам дека е решена! Како воопшто се осудувате да ме будите во ова време?“, му викал разбудениот сограѓанин на градоначалникот.

Бранко Пешиќ почина на 4 февруари 1986 година, во годината кога требаше да замине во пензија. Боледуваше од срцеви проблеми и дијабетес.