Апсењето на Вељко Беливук и неговата криминална навивачка група, осомничена за најсурови злосторства, сè уште е тема број еден во Србија. Секојдневните нови детали ја шокираат јавноста и целосно ја вознемируваат, но тоа е речиси така откако Србија првпат слушна за „Веља Невоља“.
За прв пат во центарот на вниманието на јавноста се појави во април 2016 година, кога излезе видео од претепувањето на членот на обезбедувањето на директорот на Партизан, Милош Вазура. На видеото се гледа како Беливук и Дарко Ристиќ „Меда“ го тепаат членот на обезбедувањето, Божо Кумбуровиќ. Јавноста тогаш беше зачудена од бруталноста на снимките и изразеното насилство на кое се гледа како Беливук го гази Кумбуровиќ додека лежи, а потоа го шутира во главата.
Во единственото интервју за „Њузвик“, веќе непостоечкиот магазин на „Курир“, Беливук збруваше за „преземање“ на јужната трибина на стадионот на Партизан, заедно со неговиот пријател Александар Станковиќ Сале. Во интервјуто дадено веднаш по убиството на Сале Беливук го објасни и тепањето кое се случило по конфликтот со управата и дека тој и Станковиќ биле вознемирени кога било ангажирано обезбедувањето, што требало да ги спречи да влезат на стадионот на Партизан.
-Тоа не можеше да се случи. Ако ризикувам за клубот секој ден, тогаш некои мамлази не можат да дојдат и да ми кажат дека не можам да влезам…, објаснил Беливук кој беше осуден на една година домашен притвор. Тој тогаш рече дека е сигурен дека казната му е изречена поради голем притисок во јавноста, како и дека не исполнува никакви услови за притвор.
Интервјуто беше објавено во ноември 2016 година, односно неколку години пред Беливук, наводно, да основа криминална група и наводно да воспостави соработка со Кавачкиот клан за што постои сомневање. Беливук раскажал како воопшто дошол на „Југ“ и на натпреварите на Партизан каде се запознал со Сале, како и дека наскоро започнале да работат како обезбедување за група навивачи, што резултираше во конфликт и „преземање“ на лидерската позиција на стадионот.
-На јужната трибина имаше конфликт што тие не можеа да го решат тогашните„Алкатрази“. Дојдовме тука како нивна заштита. Сепак, со текот на времето, клoпчето почнува да се расплетува и сфаќаме дека тоа што го прават воопшто не е правилно. Потоа решивме да ги преземеме работите во свои раце. Стапивме во отворен судир со тој безначаен Вавиќ, кој претходно претставуваше страв и трепет. Навивачите не се осмелуваа да направат ништо од него, тие малтретираа луѓе на трибините, играчите приватно, им ги крадеа парите и така натаму. Знаете како, фудбалерите се, според мене, најлошите луѓе, убедливо. Постојат неколку исклучоци, секоја чест за нив. Одредени фудбалери сакаа да излезат на сплав и да се сликаат со вавиќ, да се возат со блиндирани коли… Зошто? Ја промашија професијата. Тоа е како кога таксист ќе си умисли дека е криминалец. Тоа е проблемот. Некои фудбалери се дружеа со такви луѓе, па кога дојде денот на наплатата, тогаш се исплашија и дојдоа да ни се жалат. И решивме да ги ставиме работите на свое место. Затоа што не сакам да дојдам и да бранам некои од нив за дневница, а тие да молзат сè живо каде што можат. И со текот на времето, спонтано, целиот југ се сврте кон нас и нè прифати како лидери “.
Тој нагласи а дека никогаш не се декларирал како навивач кој ќе оди на крајот на светот поради Партизан, но дека морал да реагира.
„Јавна тајна е дека тие ги дереа мачениците. Еве еден пример: момче од Пријепоље кое работи за 12.000 динари месечно, доаѓа во Белград, ние организираме бесплатен автобуски превоз до Милано, а екипата му наплатува 50 евра! Дали го разбирате тоа? Потоа, момче кое физички не можеше да му направи ништо на седумгодишно дете, ги принудуваше навивачите дека 20 од нив мора да внесат 50 факели на стадионот. Кој не сака, ќе добие шлаканица. Не разбирам, има илјада начини да се донесат тие факели, зошто некој би требало да се тепа за тоа. Имаше секакви поплаки, и кога луѓето ќе дојдат да ви се жалат, очекуваат помош. Во тој момент, Сале и јас интензивно се дружевме околу шест месеци, и со уличен жаргон речено, целосно се укапиравме. Не се претставувам себе или моите пријатели како добри Самарјани, иако генерално е така, но ние ги решаваме овие проблеми. Луѓето од југот дојдоа кај нас и нè прифатија како водачи. Оние кои порано стануваа лидери тоа го правеа со одење во тепачки, со бодење деца и соблекување на нивните маички, правење сè насилно. 2013 година, кога некои играчи ни се пожалија дека нивните поранешни „пријатели“ ги рекетираа, буквално барајќи им пари. Потоа разговаравме со водачите на навивачите во тоа време, им објаснивме дека им поминало времето, дека ја завршиле својата кариера, дека многу ги задевале луѓето и дека отсега ќе дозволат да се прави како што треба “.
Беливук вели дека откако ја „презедоа приказната“ се создадоа тензии од другата страна, помеѓу истокот и југот.
“Погледнете, Алкатраз е најмалата можна група што постои. Тоа е група што има неколку луѓе и не може да стори ништо. Сè започна кога сè уште не одев на натпреварри, кога дури и не бев заинтересиран. Случајно, мој пријател со кого работев за обезбедување на клубовите, рече дека неговиот познаник има проблем со „Забранетите“ и понуди да ги чуваме за дневница. Тогаш немав динар, буквално немав леб да купам. Се сеќавам дека имав 30 динари во куќата, така што не можев да купам леб што чинеше 33 динари, и тие не сакаа да ми продадат половина леб во продавницата. Така почнав. Не бев заинтересиран за ништо друго, мое беше да ги спасиме тие момци ако се појави противничката група, рече Беливук.
Тој призна дека не навивал од секогаш за Партизан и на новинарско прашање дали некогаш бил член на друга група, Беливук одговори со широка насмевка: „Бев малку“.
“Ако кажам нешто друго, ќе излажам. И на југ ме ценат заради тоа. Имавме состанок, повикавме Гробари од цела Србија, да дојдат двајца претставници. Имаше меѓу 300 и 400 и на сите им реков дека не сум тука затоа што го сакам Партизан и затоа што би загинал за него, туку дека сум таму заради пријателството со некои луѓе. А љубовта кон Партизан самата некако се создаде. Не во таа мерка како Сики, Чеги или некој друг од старата екипа. Никогаш не можам да бидам гробар како нив. Тоа е приказната. И не е тајна дека Сале одеше на натпреварите на Звезда кога беше помлад, но глупост е дека тој беше водач на група од Север “, рече Беливук.
Кога и да беше убиен некој поврзан со трибината, се споменуваше трговија со дрога и примат на тој пазар.
„Конечно, тоа прашање, бидејќи наводно сите сме купиле куќи, автомобили, станови од дрога … Секогаш кога некој навивач ќе биде убиен, во весниците читате дека тоа се должи на конфликт на пазарот со дрога. Вие сте постари од мене и сте запознале многу никаквеци, па затоа ве прашувам – каде има тоа е да заработите пари туку така и да се убиеваат само така поради дрога? И каква дрога се продава на стадион? Има некои кои се пијани , некои кои се под влијание на нешто друго, тоа е сигурно, но што да направам? На кого сум продал нешто и од каде потекнува, дали се добива со влезницата? Приближно тоа го пишуваат весниците – тие се борат за надмоќ над трибините затоа што тогаш тие го држат пазарот со дрога. Јас имам 31 година, никогаш притворен, никогаш осомничен, никогаш не сум се занимавал со дрога “.
А на прашањето дали е апсен, тој одговори со „Да, но за нешто физичко“.
“Е па, како што ме гледате, ме гледаат и другите. И тогаш тие сакаат нешто. Кога и сум бил приведен било заради работата што ја работевме во обезбедувањето клубови. Таму се случуваа конфликти. Знаете што, можеш да му пријдеш на наш човек и најљубезно да го замолиш да не стори нешто и во најдобар случај ќе ти каже грд збор. А јас, каков и да сум, ја имам таа култура да им се обраќам на сите што се постари со „Вие“. Кога сте фин луѓето често тоа го злоупотребуваат. Работев со момче кое е повисоко од мене, истетовирано, па кога ги предупредува луѓето за однесувањето, тие се смируваат. Кога јас ќе го сторам тоа, тие ќе ми кажат нешто лошо. А мојот фитиљ е краток. Многу краток.“
може да ве интересира:
